Baltimore’da yaşayan Afro-Amerikan bir aile olan Whiteheads için ırk, yemek masasında tartışılır. Arabada işe, okula ve spora giderken. Oğullar spor yaparken arka bahçede.
Bu nedenle, Yüksek Mahkeme kolej ve üniversitelerdeki ırksal açıdan hassas kabulleri bozup pozitif ayrımcılık uygulamasını etkin bir şekilde sona erdirdiğinde, aileler bu konuda tutkulu bir şekilde konuşmaya başladı ve ülke çapında karara yatırım yapan insanların çeşitli duygularını tekrarladı. .
Sonuç beklenmesine rağmen, bir üniversite profesörü olan 54 yaşındaki Curzonia Wise Whitehead, “o dönemde yazılan türden bir tarihi” işlemek için oturması gerektiğini söyledi.
Bir Hristiyan okulunun müdürü olan 59 yaşındaki kocası Johnny Whitehead, karardan memnun olmadığını ancak pozitif ayrımcılık konusunda kararsız olduğunu söyledi. Artık gerekli olmayacağından emin, ancak olacağından korkuyor.
En büyük oğul, 22 yaşındaki Kofi, haberi paylaşmak ve yeni nesil siyahi öğrenciler üzerinde yaratabileceği tüyler ürpertici etkiyi düşünmek için kardeşi Amir’e mesaj attı. 20 yaşındaki Aamir, kabullerin yalnızca liyakate dayalı olması gerektiğinden, pozitif ayrımcılığa son verilmesinde yanlış bir şey olmadığını hissetti.
Whitehead’ler için, Yüksek Mahkeme kararı – elit kolej ve üniversitelere kabul sürecini elden geçirme güçlerinde sismik bir değişiklik – çocuklarının küçüklüğünden beri sahip oldukları daha geniş bir tartışmanın başka bir bölümü.
Konuşmaları, bazı yönlerden, tazminatlardan Amerikan adalet sistemine, ülkedeki her çağdaş ırksal çatışmaya ilişkin Afrikalı Amerikalılar arasındaki karmaşık ve değişen görüşleri yansıtıyor: Köleliğin mirasıyla nasıl başa çıkılır?
Maryland Loyola Üniversitesi’nde Afro-Amerikan çalışmaları ve iletişim dersleri veren ve Carson Irk, Barış ve Sosyal Adalet Enstitüsü’nün yönetici direktörü olan Dr. Kolejde. “Amerika’da siyah olmak ne anlama geliyor? Amerika’nın neresine sığıyoruz? Bu Amerika kimin? Eşitlik istiyorsak, bu eşitlik neye benziyor?”
Ailenin ilk görüşmeleri, oğullarının genç siyah erkekler olarak kim olduklarından emin olmalarını sağlamaya odaklandı. Bu başka konulara yol açtı.
Coffey tazminat istiyor ama ataları köleleştirilmiş siyah aileler için doğru paranın ne olduğunu bilmiyor. Amir bir şekilde tazminatları destekliyor. Dr. Whitehead sadece destekleyici olmakla kalmıyor, aynı zamanda tarihsel borcu çözmenin tek yolunun bu olduğuna inanıyor. Bay. Whitehead, siyah Amerikalıların, özellikle ülkenin başkalarına zarar verdiği ve bunu ırkçılığı çözmenin bir yolu olarak görmediği için tazminatı hak ettiğini söyledi.
Pozitif ayrımcılık söz konusu olduğunda, Afrikalı Amerikalılar ezici bir çoğunlukla politikayı desteklemektedir.
Buna göre Pew Araştırma Merkezi raporu Geçen ay yayınlandı, Amerikalı yetişkinlerin yalnızca yüzde 33’ü seçkin kolejlere ırka duyarlı kabulleri onaylıyor. Afrikalı Amerikalı yetişkinlerin yüzde kırk yedisi aynı fikirde olduklarını söylüyor.
Çalışma, siyah yetişkinlerin yüzde 28’inin, ırksal ve etnik çeşitliliği artırma çabalarından başkalarının haksız yere yararlandığını hissettiğini buldu.
ayrı bir NBC anketi Nisan ayında Amerikalıların yarısından fazlası, “azınlıklara karşı ayrımcılığın etkilerine karşı koymak için pozitif ayrımcılığın hala gerekli olduğu ve katı kotalar olmadığı sürece iyi bir fikir olduğu” konusunda hemfikirdi. Afrikalı Amerikalılar arasında bu ifadeyi destekleyenlerin sayısı yaklaşık yüzde 77’ye yükseldi.
Olumlu yargılamanın erdemlerine yönelik son derece farklı tutumlar, en derin şekilde iki siyah yargıcın sözlerinde ifade edildi. Yazılı görüşmeleri, dönüm noktası niteliğindeki kararın arkadaşlar ve aile arasında – Whitehead’ler dahil – yemek masaları, grup sohbetleri ve sosyal medya üzerinden nasıl tartışıldığını, tartışıldığını ve yeniden yapılandırıldığını yansıtıyor.
Yale’de okuyan Clarence Thomas ve Harvard’da okuyan Katanji Brown Jackson, birbirlerinin fikirlerine meydan okudular, yalnızca ırksal farklılıkların var olduğu konusunda hemfikir oldular, ancak bunların nasıl çözüleceği konusunda kesinlikle aynı fikirde değiller.
Ülkenin ikinci siyah adaleti ve uzun süredir eleştirmen olan Yargıç Thomas, “Ona göre, köleliğin orijinal günahı ve siyah Amerikalıların tarihi boyun eğdirilmesi bugün hayatımızı belirliyor ve hepimizi temelde ırkçı bir toplumda amansız bir şekilde tuzağa düşürüyor,” diye yazdı. Olumlu eylem.
Yargıç Jackson, muhalefetinde, Yargıç Thomas’ın “bir şekilde bu gerçeklerin” bireysel başarı “nın makul bir değerlendirmesi üzerinde hiçbir etkisi olmadığına inandığını yazdı. Ona göre, mahkemenin muhafazakar çoğunluğu, ırk konusunda “pastalarını-yediklerini-unuttuğunu” gösterdi.
Bazı yönlerden, Whiteheads’in pozitif ayrımcılıkla ilgili görüşleri, iki yargıcın kararın sayfalarında özetlenen argümanlarıyla tutarlıdır.
Bir radyo sunucusu, yazar ve sivil haklar aktivistlerinin kızı olan Mrs. Whitehead’e göre, ayrımcılığa karşı mücadeleye yönelik federal politikanın bir parçası olarak sivil haklar hareketinden kaynaklanan olumlu ayrımcılığın kaldırılması, “içten bir yumruk” idi. Notre Dame Üniversitesi’ndeki Kroc Uluslararası Barış Çalışmaları Enstitüsü programındaki ilk siyah öğrenci olarak olumlu ayrımcılıktan kişisel olarak yararlandığını söyledi. Kurumsal işe alma da dahil olmak üzere hayatın diğer yönlerini şekillendiren kararın geleceğinden endişeleniyor.
Bay. Whitehead, uygulamayı Afrikalı Amerikalılara yönelik ayrımcılığı ve kötü muameleyi protesto etmenin bir yolu olarak anladığını söyledi. Ayrıca, pozitif ayrımcılık kaldırılacaksa, eski seçeneklerin de kaldırılması gerektiğini söyledi.
Baltimore İncil Okulu’nda bir öğretmen olan Mr. Whitehead, “Olumlu ayrımcılığa ihtiyaç duymayan bir ulus olduğumuza inanmak isterim, ancak korkarım buna hala ihtiyacımız var” dedi.
Mayıs ayında Rodos Koleji’nden İngilizce derecesi ile mezun olan en büyük oğlu Kofi, annesinin duygularına yakındır. Teksas’ta Teksas Üniversitesi’ne kabul kararlarında ırkı kullandığı için dava açan beyaz bir öğrencinin Teksas’ta olduğunu öğrendikten sonra konuyu lisede araştırmaya başladı.
Geçen haftaki kararı, seçkin okullara gitmek isteyen siyahi öğrencilerin gelecek nesillerine ve modern ırkçılığın yaygınlığına bir darbe olarak görüyor. Ve daha çeşitli kampüsler yaratmak için üniversite eğitim standartlarının düşürüldüğü argümanını karıştırıyor.
Coffey, “Olumlu ayrımcılık, farklı geçmişlere kapı açmakla ilgilidir, çünkü eğitim ve yüksek öğrenim bununla ilgilidir,” dedi. “İki ebeveynli ailelerde 5.000 aynı çocuğa sahip olmak ve hepsi beyaz çitlere gelip aynı şeyi yapmakla ilgili değil. Hayır. Kolej ve yüksek öğrenim, birbirinden öğrenebilmeniz için farklı insanları bir araya getirmekle ilgilidir.
Lafayette Koleji’nin eskrim takımının bir üyesi olan küçük kardeşi Amir, durumu farklı görüyor. Üniversitede ekonomi okuyan ikinci sınıf öğrencisi, Hillary Clinton ve Donald J. Siyasi ve sosyal muhafazakar görüşlerini, Trump başkanlık yarışı sırasında bir ortaokul öğrencisi olarak geliştirmeye başladı.
Annesiyle fikir ayrılığına rağmen “bağımsız bir düşünür” olarak yetiştirildiğini söyledi.
Irkın ve ulusun siyahları köleleştirme tarihinin günümüzü inkar edilemez bir şekilde etkilediği konusunda ailesinin diğer üyeleriyle aynı fikirde. Ancak pozitif ayrımcılık, ırk yerine liyakate dayalı kabul fikrini baltaladığına inanıyor.
Amir, “Olumlu ayrımcılık o kadar da kötü bir şey değil çünkü bir şeyi hak etmeyen kimsenin onu ten rengine göre alması gerektiğini düşünmüyorum.” Bununla birlikte, üniversite başvurusu, konuyu kişisel yazısında içermiyordu.
“Görüşün azaldığını söylemiyorum” dedi. “Bazen vakaların yarıştan kaynaklandığını hissediyorum. Her şeyin ırka dayalı olduğu bir ülke olarak bunun bize geri döndüğünü düşünüyorum.
