Geniş ses aralığı ve aşkın sahne varlığı onu operada yükselen bir figür ve operanın ilk ve en büyük siyah yıldızlarından biri haline getiren, engelleri aşan mezzosoprano Grace Pumphrey Pazar günü Viyana’da öldü. 86 yaşında.
Ölümü bir felç sonrasında Ekim ayında doğrulandı. Bir açıklamada New York’taki Metropolitan Opera’da, yirmi yılda 200’den fazla performans sergileyen, uzun süredir vazgeçilmez bir isimdi.
Ayrımcılık döneminde St. Louis’de büyüyen Bayan. Pumphrey, Leontyne Price ve Marian Anderson gibi ünlülerin ilerlemelerine rağmen, Afro-Amerikan şarkıcıların opera sahnesinde nadir görüldüğü bir zamanda reşit oldu.
Ama şiddetli bir sürüş ve harika bir karizma ile, Bayan. Pumphrey, 1960 yılında, 23 yaşındayken Paris Operası’nda Verdi’nin “Aida” adlı oyununda Amneris’i seslendirdiğinde uluslararası sahneye çıktı.
Ertesi yıl, bir şeyin peşindeydi Ulusal yolsuzluk Batı Almanya’da Richard Wagner’in torunu Wieland Wagner, prestijli Bayreuth Festivali’nde Wagner’in “Tahnhauser” oyununun modernleştirilmiş bir versiyonunda Roma aşk tanrıçası Venüs’ü canlandırdı.
Festivalde performans sergileyen ilk siyah kadın, anti-Semitizmi ve Alman milliyetçiliği ile tanınan bir bestecinin yazdığı bir operada tipik olarak İskandinav ideali olarak tasvir edilen bir rol oynadı. Festival ve gazeteler, bestecinin “mezarında ters döneceğini” doğrulayan mektuplarla dolup taştı.
Bayan Bumphry etkilenmedi. Aslında iyi hazırlanmıştı.
Louis dergisine 2021’de verdiği bir röportajda “Çocukluğumdan öğrendiğim her şey şimdi test ediliyor” diye hatırladı. “
İzleyiciler böyle bir şüpheyi paylaşmadı: Bayan Pumphrey 30 dakika boyunca alkış yağmuruna tutulurken, Alman eleştirmenler ona “Kara Venüs” adını vererek aynı derecede büyülendi. Köln bölgesi gazetesi Kölnische Rundschau ona “Sanat kazanır”ve kalıp kaynak Ona “büyük bir keşif” dedi.
Çığır açan performansı, yönetmen Sol Hurok ile 250.000 $’lık bir sözleşme (şimdi 2.5 milyon $’ın üzerinde) yapmasına yardımcı oldu.
Ayrıca ona bir onur daha kazandırdı: Şubat 1962’de Beyaz Saray’da bir performans. Bayan Bayreuth’ta. Bumbry’yi gören Avrupalı arkadaşlarının önerisi üzerine First Lady Jacqueline Kennedy, onu bir devlet yemeğinde şarkı söylemeye davet etti. Başkan John F. Kennedy ve Bayan Kennedy, Başkan Yardımcısı Lyndon B. Johnson, Baş Yargıç Earl Warren ve diğer Washington güç simsarları.
Aniden bir yıldız oldu.
Claudia Cassidy, aynı yıl The Chicago Tribune’deki Arias kaydıyla ilgili bir incelemede, “Grace Pumphrey’in hızla yükselen ufkundan daha heyecan verici yeni bir ses varsa, onu duymadım,” diye yazmıştı. “Tanrı’nın lütfuyla tüm güzelliğiyle duyulma fırsatı verilen şanlı bir ses.”
Kasım 1962’de Carnegie Hall’daki ilk çıkışı için The New York Times’tan Alan Rich nitelikli bir inceleme yaptı, ancak “Bayan Bumphrey’nin güzel, net, çınlayan bir sesi ve üzerinde büyük bir kontrolü olduğunu” kabul etti.
“En ufak bir çaba göstermeden parlak bir tizden güzel bir rezonanslı göğüs tonuna ilerleyebilirdi” diye yazdı.
Bayan Bumphry, yalnızca ırksal duyguları değil aynı zamanda sesli sınıflandırmaları da aşar. Aslen bir mezzosoprano, soprano rollerinde bir atılım yaptı ve bu ona Richard Strauss’un “Salome” ve Puccini’nin “Tosca” gibi operalarında kayan yazı rollerine erişim sağladı..“
“Yapabildikleriyle gurur duyuyordu. iki karakter Fred Plotkin, 2013 yılında New York kamu radyo istasyonu WQXR’nin web sitesi için yaptığı bir methiyede “Verdi’nin ‘Aïda’sında” diye yazmıştı. “O, Tosca ve Salome, ama aynı zamanda Carmen ve Epoli.”
Bayan Bumphry, rol seçiminde geniş bir yelpaze gösterdi. 1985’te George Gershwin’in Metropolitan Opera’nın 50. yıl dönümü performansındaki Bess rolüyle beğeni topladı. “Borgy ve BessCharleston, SC’nin apartmanları arasında geçen ve siyahlığın klişeleriyle dolu bir halk operası hakkındaki karışık duygulara rağmen.
“Bunu düşündüm Benim altımdaLife dergisine verdiği röportajda söyledi. “O kadar çok çalıştığımı hissettim ki 1935’e geri dönmek zorunda kaldık. Bununla başa çıkmanın yolu gerçekten Amerika mı, Amerikan tarihinin bir parçası mı, beğenirsek görmekten geçiyor. Ya da değil Şarkı söylesem de söylemesem de aynı şey.
Grace Melcia Bumphry, 4 Ocak 1937’de St. Louis’de, bir demiryolu nakliye görevlisi olan Benjamin Bumphry ve bir okul öğretmeni olan Melcia Bumphry’nin üç çocuğunun en küçüğü olarak dünyaya geldi.
Louis Union Memorial Kilisesi’ndeki koroda ve bayanlar çay partilerinde piyanoda Chopin söyleyerek becerilerini geliştirdi. 16 yaşında, akıl hocası olacak olan Bayan Anderson’ın bir performansını izledi ve yerel bir radyo istasyonunda bir şarkı yarışmasına katılmak için ilham aldı. 1.000 dolarlık bir savaş bonosu ve St. Louis Müzik Enstitüsü bursunu içeren birincilik ödülünü aldı. Ancak, ırkı nedeniyle girişi reddedildi.
The Boston Globe’a verdiği bir röportajda, “The Truth Hurts”, Mrs. “Ama bu olduğunda, kazanan benim diye de düşündüm. Bunu hiçbir şey değiştiremez. Becerilerim harika.
Utanan radyo yarışması organizatörleri, Arthur Godfrey tarafından sunulan ulusal bir radyo ve televizyon programı olan “Talent Scouts” a çıkmasını ayarladı. Verdi’nin “Don Carlo” adlı eserinden yürek burkan “O Don Fatale” performansını dinledikten sonra izleyicilere “adının bir gün müziğin en ünlü isimlerinden biri olacağını” söyledi.
Bu teşhir, onu Boston Üniversitesi’ne ve ardından, Paris’teki ilk çıkışına doğru Bayan Pumphrey için bir başka değerli akıl hocası olan Alman opera aydını Lotte Lehmann’ın vesayeti altına girdiği Northwestern Üniversitesi’ne götürmesine yardımcı oldu.
Yıllar geçtikçe yıldızı yükselmeye devam ederken, Sn. Bumpry, sahne dışında da prima donna rolünü yaşamaktan, Yves Saint Laurent ve Oscar de la Renta’da giyinmekten ve bir Lamborghini ile dolaşmaktan korkmuyordu.
1963’te tenor Erwin Jaeckel ile evlendikten sonra İsviçre’nin Lugano kentinde bir villaya yerleşti. Çift 1972’de boşandı. Bayan Bumphry, hayatta kalanlardan hemen vazgeçmedi.
İnanılmaz vokal yeteneklerinin ötesinde, Bayan. Pumphrey, 1970 yılında Londra’daki Royal Opera House’daki “Salome” performansında iyi bir şekilde kullanılan rollerine popüler bir ün kazandırdı.
“Yedi Peçenin Dansı” için, kendi deyimiyle “mücevherler ve parfümler” olan yedi peçeyi de çıkaracağını basına sızdırdı – mücevherler yeterli olsa da. The New York Times’ın dediği gibi “mütevazı bir bikini” olmaya yetecek kadar.
Nadirdi. “Covent Garden Tarihi Üzerine”, Bayan. Bumphrey 1985’te People dergisine “Asla satmadılar” dedi Birçok teleskop.”
